Dwa bardzo stare kościoły.

Dwa kościoły. Romańskie, czyli bardzo stare.

Ostatnia służbowa wycieczka na Jurę obfitowała w perełki natury architektonicznej. Pomijając budowę którą było mi dane zaliczyć udało się zobaczyć kilka ciekawych obiektów. Na pierwszy rzut dwa okazy architektury romańskiej. Jeden dość mocno przebudowany i nie przypominający formy średniowiecznej, drugi doprowadzony dziś do stanu pierwotnego, czysto romańskiego. Pogoda dopisała, na jurajskich wzgórzach mocne słońce wytapiało mokry śnieg.

Kościół św. Jakuba Starszego Apostoła w Gieble.

Dokładna data budowy kościoła jest nieznana, na podstawie analizy architektoniczno-budowlanej ustalono, że został wzniesiony w połowie XII wieku.

W stanie praktycznie niezmienionym przetrwał aż do początku XX wieku. W latach 1900-1912 została przeprowadzona gruntowna przebudowa kościoła. Pierwotna konstrukcja (prezbiterium i wschodnia część nawy) zostały nadbudowane o ok. 1 metr. Sama nawa została przedłużona w kierunku zachodnim, a oryginalna wieża została zastąpiona nową. Dobudowano także ceglaną zakrystię.

Kościół jest otoczony murem kamiennym, zbudowanym w 1787 roku.

W 1934 roku zostało odnowione wnętrze kościoła.

Kościół znajduje się na wzniesieniu, w centrum wsi Giebło. Zbudowany jest z kamienia ciosanego. Jak większość kościołów romańskich, jest budowlą orientowaną.

Pierwotna konstrukcja była jednonawowa, w trakcie przebudowy przedłużono nawę i wydzielono boczne kruchty. Od strony wschodniej znajduje się kwadratowe prezbiterium. Za prezbiterium znajduje się ceglana zakrystia.

Na zachodnią fasadę składa się jednopolowa wieża zwieńczona spiczastym dachem oraz dwie lekko cofnięte kruchty. Na osi wieży znajduje się prostokątny, półkoliście zamknięty otwór wejściowy, do którego prowadzą betonowe schody. Powyżej kolejno: okrągłe okno oraz dwa okna prostokątne, półkoliście zamknięte. W bocznych kruchtach również znajdowały się okna, obecnie są one zamurowane.

Więcej o kościele  na Wikipedii

Kościół św. Jana Chrzciciela w Siewierzu.

Zbudowany prawdopodobnie w 1144 lub 1164 roku. Wzniesiony z fundacji Piotra Dunina Własta – fundatora 70 kościołów. Pierwotnie gród siewierski był zlokalizowany wokół kościoła, jednak najprawdopodobniej po najazdach mongolskich został przeniesiony w miejsce dzisiejszego terenu zamku.

Wykonany jest z kamienia ciosanego, w stylu romańskim, ze sklepieniem burgundzkim, co potwierdza jego powstanie najpóźniej w XII wieku. Należy do najstarszych świątyń w Polsce gdzie obok rotundy św. Mikołaja na Górze Zamkowej w Cieszynie jest jednym z najstarszych zabytków architektury polskiej. W kościele tym odbył się 6 lipca 1233 roku synod biskupów polskich.

Budowla mierzy 6 x 9 metrów. W nieznanym czasie budowla uległa pożarowi, co doprowadziło do zapadnięcia się sklepienia i nadwyrężenia ścian. W takim stanie stał do roku 1639 kiedy to nieznany fundator ściągnął dach żelazem i wsparł przyporami rozchylone mury, pokrył je dachem, ale zamiast sklepienia dał płaski sufit oraz dobudował kruchtę. Kościół od podłogi do szczytu dachu ma 13 metrów i 20 centymetrów. Posiada on wąskie, podobne do strzelnic okna o szerokości 15 cm a wysokości 145 cm w świetle. Te wymiary okien oraz jedne, małe drzwi przemawiają za obronnym charakterem budowli, gdzie ludność drewnianego grodu mogła się schronić podczas najazdu.

Więcej na Wikipedii.