Opactwo w Tyńcu.
Opactwo w Tyńcu. Wieczorne zwiedzanie w drodze powrotnej z Krakowa do domu. No, może nie tak całkiem po drodze. Ulotna chwila, gdy na dziedzińcu klasztornym pustki, w kościele ledwie kilka osób a w prezbiterium braciszkowie śpiewają ku chwale Pana w jakimś dziwnym, starodawnym, antycznym, ponoć uniwersalnym, języku. I pomyśleć, że w liceum uczyłem się łaciny... Opactwo, usytuowane na wapiennym wzgórzu nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r. Działo się to po kryzysie młodego państwa, wywołanym pogańskim buntem i czeskim najazdem. Benedyktyni mieli wspierać odbudowę państwa i Kościoła. Pierwszym opatem został Aaron. Część badaczy uważa natomiast, iż opactwo tynieckie dla benedyktynów obecnych wcześniej w Krakowie ufundował dopiero syn Kazimierza Odnowiciela, Bolesław II Szczodry. W II połowie XI w. powstał zespół romańskich budowli – trójnawowa bazylika oraz zabudowania klasztorne. W XIV wieku opactwo uległo znacznemu zniszczeniu w wyniku ataku Czechó