Organy Wielisławskie i Ostrzyca Proboszczowicka.

Ostatni dzień wyjazdu w Góry Kaczawskie spędzamy... na Pogórzu Kaczawskim. Granice pogórza i gór są płynne. Korzystając z samochodów oglądamy dwa miejsca interesujące pod względem geologicznym. Wszak to Kraina Wygasłych Wulkanów. Przystanek pierwszy - Organy Wielisławskie.

Organy Wielisławskie (niem. Porphyrbruch lub Grosse Orgel) – odsłonięcie porfirów (ryolitów) na zboczu góry Wielisławka (375 m n.p.m.) niedaleko Świerzawy na Pogórzu Kaczawskim. Pod względem budowy geologicznej znajduje się w niecce północnosudeckiej, a właściwie jej południowo-wschodnim przedłużeniu – rowie Świerzawy. Ryolity przybrały tu unikatową dla skał kwaśnych strukturę słupową. Słupy są zazwyczaj cztero- lub pięciokątne, o średnicy 20–30 cm. Powstały one w trakcie stygnięcia magmy (lawy) w kominie wulkanicznym w dolnym permie (czerwonym spągowcu). Jest to forma ciosu termicznego. W XIX w. znajdował się tu kamieniołom, obecnie Organy Wielisławskie stanowią pomnik przyrody nieożywionej. Półki skalne porośnięte są m.in. przez wrzos zwyczajny, pięciornik pagórkowaty, gwiazdnicę wielkokwiatową, dzwonek okrągłolistny, rozchodnik wielki i rozchodnik ostry. (Wikipedia)

Przystanek drugi - Ostrzyca Proboszczowicka.

Ostrzyca (niem. Spitzberg) – wzniesienie o wysokości 501 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, na Pogórzu Zachodniosudeckim, na Pogórzu Kaczawskim. Wulkaniczne wzniesienie w kształcie stożka. Wzniesienie o dość stromych zboczach, z wyraźnie podkreślonym wierzchołkiem, wznosi się samotnie w środkowo-zachodniej części Wysoczyzny Ostrzyckiej, wyraźnie odróżniając się od płaskiego krajobrazu. Wzniesienie o zróżnicowanej budowie geologicznej, zbudowane z wulkanitów mioceńskich stanowiących część rdzenia dawnego wulkanu tarczowego wypełnionego lawą oraz pokrywy lawowej o zasadowej lawie. Zbudowana jest z bazanitu, skały zbliżonej do bazaltu. Jest to zasadowa skała wulkaniczna, barwy ciemnej, prawie czarnej, o teksturze afanitowej lub porfirowej. Od typowych bazaltów różni się większą zawartością oliwinu i obecnością skaleniowców. Bazanit budujący wzniesienie jest spękany tworzy regularne słupy. Na szczycie wzniesienia występują malownicze skałki. Duży kompleks na wschodnim stoku nosi nazwę Małej Ostrzycy. Niższe partie zbocza pokrywają utwory soliflukcyjnych, a u podnóża występują osady glacjalne, fluwioglacjalne. Wzniesienie porośnięte w całości lasem, skalne zbocza porasta z trudem wciskający się między skały, las odroślowy, który tworzy: jawor, jesion, lipa, wiąz i w mniejszych ilościach dąb. Niżej występuje świerk i brzoza. W szczytowej partii wzniesienia położonej powyżej 450 m n.p.m., utworzono rezerwat przyrody Ostrzyca Proboszczowicka o powierzchni 3,81 ha, w którym przede wszystkim chronione jest bazaltowe gołoborze i porastająca je roślinność naskalna. Sam szczyt, będący dominantą wysokościową okolicy, stanowi dobry punkt widokowy. Góra przy dobrej pogodzie jest widoczna z Karkonoszy. (Wikipedia)

 PS: W tym dniu zakończył swój żywot fotograficzny obiektyw mojej lustrzanki - 18-55mm Pentaxa. Zginął śmiercią tragiczną rozbity gdzieś podczas transportu, w sposób zadziwiająco pechowy. Trafienie było subtelne, delikatne wręcz a jednak niesamowicie skuteczne. A kysz!