Krótki odskok krajoznawczy w drodze powrotnej do domu z Wojkowic. Prace budowlane w Parku Miejskim w Wojkowicach mają się ku końcowi a moja funkcja Inspektora Nadzoru Inwestorskiego i Autorskiego powoli dobiega końca.
Po kilku dniach przenikliwego chłodu, w pierwszych dniach grudnia znów wróciła słoneczna i ciepła jesień. Temperatura podskoczyła do ośmiu stopni na plusie a niebo zrobiło się niebieskie. W sam raz by rozruszać migawkę aparatu. I zobaczyć coś ciekawego.
Na podciągu ściany tęczowej w kościele znajduje się napis: „WYSTAWIONY 1669 + ROZBUDOWANY 1889 + ODRESTAUROWANY 1953”. Informacji tych nie potwierdzają przeprowadzone w 2009 roku badania dendrochronologiczne. Zgodnie z wynikami badań obecne prezbiterium i zakrystię wybudowano w latach 1856–1857, z wykorzystaniem belek z 1522 i 1523 roku – być może z wcześniejszego kościoła. W roku 1889 postawiono nawę oraz dwie wieże.
Kościół jest orientowany, drewniany, wybudowany w konstrukcji zrębowej, oszalowany deskami, na podmurówce. Nawa kościoła założona jest na rzucie zbliżonym do kwadratu, prezbiterium węższe, zamknięte trójbocznie. Od północnej strony prezbiterium znajduje się prostokątna zakrystia. Dachy gontowe, dwuspadowe, nad prezbiterium przechodzący w wielospadowy, w dachu – wieżyczka na sygnaturkę. W fasadzie znajdują się dwie symetryczne wieże, zwieńczone wysokimi ostrosłupowymi hełmami. Pomiędzy nimi znajduje się trójkątny szczyt.
We wnętrzu stropy płaskie. Ołtarz główny barokowy z XVII wieku, przedstawiający św. Wawrzyńca, przeniesiono w 1880 r. z Bytomia, z rozebranego kościoła św. Małgorzaty. Ołtarze boczne z XVIII wiek u przedstawiają św. Barbarę i św. Stanisława Kostkę (dawniej św. Annę). Ambona z XVIII wieku. Organy z drugiej połowy XIX wieku, zbudowane przez Paula Berschdorfa z Nysy.
Przydatne linki:
Komentarze
Prześlij komentarz
Wpisz swój komentarz...